Recensie Pommelien Thijs ★★★1/2

De voorzitter van de organisatie die achter Maanrock zit, zou naar verluidt ne groene jongen zijn. Wij vermoeden echter dat ie rechts zijn portefeuille draagt. Want het stadsfestivalletje in Mechelen dat ie organiseert is helemaal niet zo eco-friendly zo blijkt. Neem nu die plastic rode poncho’s die gratis uitgedeeld werden door een fabrikant van aardappelchips. Nergens stond vermeld dat die bio-afbreekbaar waren, dus waren ze dat ook niet. Een sms’je naar de zoals steeds slecht of niet communicerende communicatieverantwoordelijke van het festival bleef alweer onbeantwoord. In die zin dat je je afvraagt waarom zij in godsnaam die functie mag blijven beoefenen als ze in haar kerntaak, namelijk communiceren met de pers, jaar na jaar zo blijft falen. Dat Maanrock Pommelien Thijs boekte voor de traditionele familiedag op zondag was des te opmerkelijker. Zeker als je er een interview van vorig jaar op naslaat waarbij de zangeres grif toegeeft haar planten in haar co-housing thuis wel eens te verwaarlozen.

Is Pommelien Thijs al ondertussen aangeklaagd wegens plantenmishandeling omdat ze het te druk druk druk heeft om die dingen goed te verzorgen en vorig jaar al vaststelde dat ze na een lange en intense periode (met veel afwezigheden thuis) soms moest checken of haar bijna dode planten nog te redden vielen? Kijk, als je zo onrespectvol omgaat met de natuur, kan je beter helemaal geen planten of bloemen in huis nemen, vinden wij. Vreemd dus dat een groene voorzitter van Mechelen Feest haar toch boekte want bovenstaande strookt he-le-maal niet met onze groene waarden.

Zeggen dat het dé zomer is van Pommelien Thijs, die op Maanrock optrad na de kamelenteen van Miss Kitty K van Les Truttes waar we volgens sommige van onze lezers niets over mogen schrijven, en dat dan ook niet zullen doen en Niels Destadsbader die de afgelopen maanden deels succesvol vakkundig gebasht werd door een mediagroep wat mee de kleinere publieksopkomst kon verklaren dan die tijdens het concert van #LikeMe en Pommelien Thijs, is een understatement.  Dit jaar won ze 3 MIA’s voor doorbraak van het jaar, hit van het jaar met ‘Ongewoon’ en mocht ze ook de award voor beste solo vrouw in de wacht slepen. Recent voegde ze aan dat rijtje nog de Zomerhit toe met ‘Erop of eronder’.

Het mag duidelijk zijn, niet Tarkastaja maar wel Pommelien Thijs is goed voor dé hype van deze zomer. Wie haar zoals Maanrock geboekt heeft, deed een koopje. De jonge artieste kon je immers voor 12.500 euro op je podium krijgen. Ter vergelijking: Regi live vraag 34.000 euro, Camille 30.000 euro (en zij wist op Suikerrock een pak minder volk te lokken, wat mogelijks een indicatie kan zijn van beginnende Camille-moeheid omdat deze artieste al maanden niet door één maar meerdere mediagroepen door de strot van de consument geramd wordt) en Metejoor boek je voor 25.000 euro.

Pommelien Thijs mocht trouwens twee keer aantreden op de Grote Markt in Mechelen. ’s Middags als Caro tijdens de allerlaatste tour ooit van #LikeMe (waarbij ze onder andere ‘J’aime la vie’ te laag inzette en niet toonvast kreunde tijdens ‘Da’s een goeie vraag’) en ’s avonds als solo artiest.  ‘Morgen sta ik aan de top’ zong ze in ‘Get up’, een cover van Jill & Lauren die we 12 jaar geleden op het podium van Maanrock zagen, samen met Francisco en Lotte tijdens het #LikeMe-optreden dat als een light versie las van hun recente Sportpaleisoptreden. De choreo’s bleken bijvoorbeeld meermaals een vereenvoudigde copy paste.

Ondertussen stáát Pommelien Thijs aan de top. Ze koos in tegenstelling tot Camille voor een normaal carrièreverloop, waarbij ze de tijd nam om aan nummers te werken, terwijl het bij haar collega van #LikeMe vooral allemaal erg snel moest gaan. Dhont heeft dan ook ondertussen al drie albums uitgebracht. Thijs heeft pas enkele maanden geleden haar debuut op de wereld losgelaten. ‘Per ongeluk’ heeft dat langer geduurd zei ze tegen haar fans in Mechelen, verwijzend naar de titel van haar plaat. Het maakt dat Thijs’ carrière wel eens duurzamer zou kunnen zijn dan die van Camille. Beiden spreken voor alle duidelijkheid een breed publiek aan. We stelden trouwens vast dat heel wat meisjes in het publiek een Pukkelpopbandje droegen. Kortom: Chokri heeft dus een artieste over het hoofd gezien bij het samenstellen van zijn programma dit jaar.

Niet dat wat Pommelien Thijs doet erg origineel is. Met bloemen heeft ze haar microstatieven versierd, een idee dat ze overgenomen heeft van Heather Nova. Het hare staat er trouwens de helft van de tijd werkloos bij achter haar omdat ze meermaals in de frontstage duikt (tijdens ‘Dunne lijn’ bijvoorbeeld) of zin heeft om te bewegen.

Haar kledij maakt ze zelf, da’s wel creatief. Maar in haar ontwerpen is ze dat niet. Die verwijzen onder andere naar Man Ray (het topje met de handen in jeansstof) of naar Frida Kahlo. Wat ons overigens opvalt, is dat deze biseksuele artieste bewust of onbewust iets non-binairs uitstraalt. Niet zelden zien we haar een topje dragen dat ze zelf gemaakt heeft, dat als een harnas haar vrouwelijke rondingen afvlakt. In Mechelen trad ze - wat eerder een zeldzaamheid is - op in een groene bh met daaronder een groene broek. Haar dikke pluchen mouwen werden haar op den duur wat te warm in het zonnetje. Halfweg haar set ruilde ze die dan ook in voor een groen visnet dat ze over haar bh trok zodat die bouncing boobies ook beter op hun plaats bleven zitten.    

‘Porselein’ van Yasmine stond er op een kartonnen verzoekbordje van een #LikeMe-fan in het publiek tijdens het middagoptreden. Dat nummer van een voormalig boegbeeld van de holebigemeenschap kreeg Mechelen helaas niet te horen. Voor zover wij begrepen hebben is er sinds dit weekend opnieuw een functie vacant als boegbeeld van de holebigemeenschap nadat een gay publiek persoon plots het publieke leven vaarwel zei omdat ie in de cel beland is. Misschien is het nog iets voor Pommelien Thijs om die vacature in te vullen?

Met één album onder de arm heeft de Kesselse echter onvoldoende materiaal om een set van een uur te vullen, bleek op Maanrock. 8 minuten te laat begon ze trouwens aan haar optreden. ‘Ze heeft nu al sterallures’ klonk het naast ons uit de mond van een vader. Dat gebrek aan voldoende songs vertaalde zich in het hernemen van een stevig meegeklapt en -gekeeld ‘Erop of eronder’ in de toegiften, die zelden een goed idee zijn op een festival omdat de meeste toeschouwers de moeite niet doen om je terug te vragen. Met haar zus Kaat bracht ze ‘Kleine tornado’. Het levert dan wel een melig familiemomentje op voor sommigen, vocaal klonk de samenzang verre van mooi. Pommeliens zus bleek - wellicht onder de indruk van een volgelopen Grote Markt - niet bijster steady in haar zang.

Met die lekkere rollende ‘r’ van der, kon Pommelien Thijs uiteraard niet anders dan De Mens coveren. En dan nog wel een liefdesliedje dat over een vrouw gaat: ‘Irene’. Zeker, gezongen door een biseksuele zangeres, geeft het dit magistraal mooie nummer absoluut dat tikkeltje meer. Maar die ‘oh’’s die ze erin integreerde - die andere van ‘Zilver’ waren nog niet helemaal weggedeemsterd in onze gehoorgangen - mocht ze gerust achterwege laten.

Nieuwe songs als ‘Oké’ en ‘Oog voor een oog’ kregen een beleefdheidsapplaus en werden minder goed onthaald wegens minder gekend. En ook ‘Meisjes van honing’ bleek een inkakmoment op te leveren hoewel de zangeres daarin wel even wist uit te pakken met een lange hoge noot. De maneblussers waren wel terug bij de les en riepen ‘Hey’ uit toen ze met hen aftelde tijdens ‘Wat een idee!?’ en klapten de song danig mee. Daarbij moeten we zeggen dat de drumpartij wel erg strak klonk, zo strak zelfs dat het pop/rock-concert soms flirtte met soft metal.

De goudgele ondergaande zon op Pommelien Thijs’ snoetje zien tijdens ‘Nu wij niet meer praten’ dat solo begeleid werd door de akoestische gitaar van haar gitariste die tevens haar producer is; het heeft zeker iets magisch. Afscheid van Mechelen nam ze met ‘Ongewoon’ waarbij de toeschouwers nog een laatste keer de handen op elkaar mochten doen, ‘nana’ meezingen en genieten van een fraaie gitaarsolo. ‘Mechelen, alles goe met jullie?’ had Thijs aan haar publiek gevraagd bij het begin van haar optreden. ‘Alles goe’ vonden we het concert nu niet, maar tevreden waren we wel, net als die tienduizenden aanwezigen.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Entertainment
2. Hypothetisch
3. Erop of eronder
4. Oké
5. Meisjes van honing
6. Oog voor een oog
7. Zilver
8. Irene (cover De Mens)
9. Dunne lijn
10. Kleine tornado (met zus Kaat)
11. Wat een idee!?

Bis:

1. Nu wij niet meer praten
2. Erop of eronder (reprise)
3. Ongewoon